برای همسرم ...
خدا را شاکرم که تو را بر سر راهم قرار داد و از او می خواهم که محبت را برایمان دو چندان نماید. همسرم این را بدان که کنار تو زمان به سرعت همچو باد در گذر است و این نشانه خوبی از همدلی و همراهی شما با من است و البته زندگی بدون همین همراهی و همدلی معنا ندارد.
دنیا تا دنیاست انسانهایی را به چشم دیده و به فراموشی سپرده است اما آنچه بعضی از انسانها را جاویدان کرده است انسانهایی با پوسته انسانیت بوده است.از خدا می خواهم و همچنین از تو همسر عزیزم می خواهم همراه من در این ره باشی و من هم تلاش و هم و غمم همین است و بس.
یادش بخیر قسمت را دیدی...
پارک چمران کجا و خیابان چمران کجا؟
هفت ماهی از آشناییمان و سه ماهی هم از عقدمان گذشت. این روزها همه اش امید بود و کمی هم دلهره از آینده. اما همه اینها در کنار تو و با همراهی تو آرامِ آرام شد و امیدوارم این آرامش در کنار تو همچنان پایدار باشد.
ما انسانها آمده ایم تا خود را بسازیم و خودسازی ما در کنار هم و با وجود تفاوتها و تضارب آراها معنا پیدا می کند.
دوستدارت ... همسرت ... همراهت ... رضا.
