عشق ...

عشق ...

گاه سخن از عشق به میان می آید و گفته می شود که فلانی عاشق است. ولی واقعاً معنای عشق چیست؟ آیا معنایش فقط دوست داشتن است و یا معنایی فراتر از آن دارد؟ برایم جای سوال است که معنای اصلی و حقیقی "عشق" چیست؟ و این سوالات زمانی برایم دو چندان می شود که مشاهده می کنم که بعضی از اشخاص چه عاشقانه برای رسیدن به هم گام برداشتند و جای تعجب که بعد از سالیان و مدتهایی دراز به راحتی بر روی عشق شان قدم گذاشتند و زندگی عاشقانه ای را که شروع کردند، به آسانی تمام نمودند. آیا اینان عاشقان واقعی بوده اند و آیا عشق شان زود گذر بوده است؟

آنچه به ذهن ناقص من می رسد این است اگر دقت کنیم وقتی که دو نفر به هم علاقه نشان می دهند حاضرند که سختی های رسیدن به هم را متحمل شوند تا به عشق شان برسند و در این بین تا رسیدن به هم و زیر یک سقف رفتن، کششی بین دو طرف ایجاد می شود و انتظاری رخ می دهد که شیرین و البته برای هر دو طرف سخت است ولی عشق در این بین زنده است و زمانی که دو طرف به هم می رسند این عشق فرو کش می کند و عاشق و معشوق دیروز برای یکدیگر تکراری و عادی می شوند و در آخر هم از عشق فقط یک در کنار هم ماندن و زیر یک سقف زندگی کردن باقی می ماند.

عاشق واقعی کسی است که حالِ قبل از رسیدن به معشوق و یارش با حال و هوای وصال به او ذره ای تفاوت نکند. حال که ما می بینیم که این طور نیست. عاشق واقعی کسی است که برای معشوقش و آن کس که دوستش دارد احترام قائل باشد و به نظراتش، عقایدش، تصمیماتش و هر آنچه او خواست احترام بگذارد. اینکه عاشق شدیم یعنی او هر آنچه را خواست و به صلاحش بود بپذیریم و در این وادی هدف فقط به دست آوردن معشوق نباشد چرا که این عاشقی نیست بلکه خودخواهی است.

عاشق چیزی جز شادی معشوقش را نمی خواهد حال در کنار او باشد یا نباشد، چه معشوق او را بخواهد چه نخواهد.هدف عاشق واقعی فقط خوشبختی اوست و بس.در فیلم داستان عشق "Love Story" دیالوگی بیان شده است بدین مضمون که «عشق یعنی هرگز نگی متاسفم» و این خود گویای ذوب شدن عاشق برای معشوقش است.

عشق جوششی است که خداوند در فطرت هر کس نهاده و بالاترین مرتبه عشق، عشق به معبود است که چه خوب است در این امتحان پیروز باشیم.

  ای که می پرسی نشان عشق چیست                            عشق چیزی جز ظهور مهر نیست

عشق یعنی گل به جای خار باش                                پل به جای این همه دیوار باش

عشق یعنی ترش را شیرین کنی                                 عشق یعنی نیش را نوشین کنی

هر کجا عشق آید و ساکن شود                                   هر چه نا ممکن بود ، ممکن شود

                                                                                       مولانا